دوستم داشته باش جانم..
تاجایی که من “نظامی” شَوَم….
بنشینم یک عمر “منظومه” بنویسم،
از “داشتنت”
از “ماندنت”
کاری کن،
من آن شاعرِ سنت شکنی شَوَم که بجای دردِ فراق و اشک و آه…
یک عمر فقط از “لذتِ داشتن"مینویسد!
بیا” تو” این ادبیاتِ عاشقانه را نجات بده از افسردگی….
یک عمر معشوقه های رفته و بی وفا سوژه ی غزل و قافیه ها بودند…
تو بیا..
تنها “باوفای غزل سازِ ادبیات عاشقانه” باش!!
بیا و کاری کن،
تا نامِ تو یک طرف باشد و نامِ کلِ معشوقه های تاریخ ادبیاتِ عاشقانه ی دنیا یک طرف دیگر!همین…

#الناز_شهرکی