‘:
باور کنید
خودمان مقصریم
تا ترسهایمان را دور نریزیم
تا گره هاى بد را از حالمان باز نکنیم
تا به احساسهاى پوچمان یک سیلى محکم نزنیم
هیچ وقت اهلش را
براى خواستن و ماندن و دوست داشتن
پیدا نمى کنیم

آدم که نمى تواند
هر روز قربانى حرفهاى قشنگ شود
هر کس براى کامل شدنش نیاز به عمل دارد
آنقدر به هم گفتیم دوستت دارم
عزیزم، جانم، نفسم
که همه چیز از دهانمان افتاد
بس است دیگر
بیایید به جاى فن بیان
از فن عمــل استفاده کنیم…