همین که این روزها صبحِ زود از خواب بیدار شویم و ببینیم چند لایه ابرِ خاکستری آسمان را پوشانده اند ،
روی شیشه ی پنجره ها بخارِ غلیظی نشسته است و یاکریم ها پشتِ همین شیشه های بخار گرفته کز کرده اند ،
اینکه قبل از نشستن پایِ سفره ی صبحانه به پوشیدنِ یک ژاکتِ اضافه پناه ببریم
و تا از خانه زدیم بیرون سرمایِ مطبوعی را حس کنیم،
دست هایمان را تویِ جیبِ بارانی هایمان بگذاریم
و رویِ کرور کرور برگِ زرد و نارنجی قدم برداریم ،
همه اش یعنی هنوز می شود به “اصالت"ِ فصل ها ایمان داشت!
هنوز هم می شود به این تکرارِ لذت بخش چشم دوخت!
“این خوب است که فصول و ماههای سال خودشان را آنطور که همیشه بوده اند از ما دریغ نمی کنند …”