سنگرولایت..

دیدین
بعضی از آدمها عجیب بویِ خدا میدن؟

این آدما رو بشناسید و انتخاب کنید،
و زیاد به ملاقاتشون برید.

دیدنشون، روحتون رو تـازه تر،
و به خدا نزدیکتر میکنه!

?انسان ها ، سقوط می کنند !
وقتی نگاه و راه خداوند را …
به قیمت گناه ، به شیطان بفروشند.
.
.
?ما گناه می کنیم … توبه می کنیم … آدم شدن و بودن را چند روزی تجربه می کنیم و اما … شیطان می آید و برنامه ریزی می‌کند ،پیشنهاد می‌دهد و ما اجرایش می کنیم !
.
? گناه یعنی ❗️سقوط …
سقوط از نگاه او …
او که آفرید ، ارج نهاد …
آدم حسابمان کرد !
و آنی را که …
سجده نکرد را …
لعن و بیرون کرد …
و دشمن آشکارش خواند …
و ما … بی راهه رفتیم …
و لذتِ پیشنهادیِ گذرا را …
انتخاب کردیم … و او را …
در کوچه پس کوچه های نَفس …
به دست ❕فراموشی سپردیم …
.

? گناهِ شیطان یا نگاه خدا ؟!
کدام سهم ماست ؟!

⚠️به گناه نزدیک نشویم
⛔️خطر سقوط از نگاه خدا …

آنے که من میگویم اینست که:
دراین جنگ نرم، شما جوانهاے دانشجو;??"افسران” جوانِ این جبهه اید.
❗️نگفتیم “سربازان”
چون سرباز فقط منتظر اسٺ که به اوبگویند پیش، برود جلو; عقب بیا، بیاید عقب…
✌️?افسرِجوان، توصحنه اسٺ;
همه به دستور عمل میکند،هم صحنه را درسٺ میبیند…
??لذا اینها “افسران جوانند"..دانشجو نقشش این اسٺ

‍ ‍ ‍ اگرتو بیایی…

اگر تو بیایی احساس کوچکم
روی پرچین خیال راه میرود…

قرص ماه را در لیوانی از دلتنگی حل
میکنم تا به تاراج ببرند?

ساعت هایی که عقربه هایشان تورا بهانه میکنند…

اگرتو بیایی جمکران ِ آذین میبندد

واگرتو بیایی بهشت همین نزدیکی سبز میشود

اگر تو بیایی
اگر تو…….
?اللهم عجل لولیک الفرج

?یادش بخیـــــر جهادیِ پارسال

?جهادی برکت است

یادش بخیر…! یاد همان مدرسه شبانه روزی که شب های پرستاره “کَتَک” در آن سپری شد…یاده همان چند دیواری که با تمام وجود نشسته بودیم دور هم و افتاده بودیم به جان خُرده کاغذها، تا ظاهر دوستداشتنی ترین مکان را برای خودمان کمی آراسته تر کنیم…
یاده همان خستگی های بعدازیک روزِ گرم درزیر خاک و شِن و ماسه و سیمان . یاده صورتهای گِلی و قهقه ی رفقا..یاده همایش های شبانه..و….و…و
یاده همان شب های پر حادثه ای که انقلاب های شگفتی در درونمان به وقوع می پیوست…
انگار بالواقع، ذکر همان ” غیّر سوء حالنا .! “
سال پیش، آنچه را که میبایست با ما میکرد را کرد…
و کشید قامت الفبای عاشقی شان را! خوش به سعادتشان!
خوش به سعادت آن همسفرانی که از سال پیش تا حالا، حداقل به میزان یک واج از الفبای عاشقی، خود را بالاتر کشیده اند و محکم ریسمان را گرفته اند…
آخر نمیدانی چقدر افسوس دارد وقتی ببینی با رفقایی از پله ای باهم شروع کرده بودید و حالا آنها از کجا به کجا ها رسیده اند اما تو هنوز…
نکند جاماندن برایت عادت بشود ؟ نکند برای جلوتر رفتن له له نزنی ؟…. نه…..
بگذریم…
وحالا خوش به سعادت شماهایی که امسال هم پادررکابِ این مسیرِ عشقید

جهادی برکت است… برکت…. حداقل شامه مان این برکت را بوییده…
یادش به خیر….
اردو جهادی پارسا