مادربزرگم همیشه میگفت دل نبند،
هیچ‌کسی وجود نداره که بخواد پای دلت بمونه، این آدما از بس رفتن دیگه موندن رو یادشون رفته و هی هوس رفتن به سرشون میزنه. میگفت دست خودشون نیست، زیاد موندن آدم رو خسته میکنه و اگه دل ببندی تا یه جایی با تو میان، مثلا یکی تا سر کوچه باهات راه میاد و بعدش خسته میشه میذاره میره.
اونی که میاد و میمونه باهات عاشقته، اونی که عاشقت باشه به رفتن فکر نمیکنه، حتی اگه بخاد بره تو رو هم با خودش میبره و نمیزاره تنها باشی.

گفت میدونی؟ اونی که عاشقت باشه فقط به تو فکر میکنه نه رفتن…
مادر بزرگم همیشه راست میگفت، دل بستن به آدما میتونه بدترین اشتباه باشه، آدمایی که فقط ی قدم باهات راه میان و قدم بعدی میزارن میرن و تو میمونی تنها…
آدمایی که رفتن رو به موندن ترجیح میدن…